درصحن- شوراها- دریا موحد: در استان مازندران پروژه‌های ناتمام بسیاری وجود دارد که یکی از آنها کمربندی ساحلی رامسر است. این پروژه که سال ۸۵ کلید خورد، و پس از ده سال هنوز به هیچ نتیجه ای نرسیده، از دید شهروندان رامسری رویایی بیشتر نبوده است.
این ایده از کجا آغاز شد؟
در سفر هیات دولت در سال ۱۳۸۵ پروژه‌ای بی‌سابقه در استان مازندران به تصویب رسید که شرح پروژه اینگونه بود: احداث کنارگذر ساحلی در شهر رامسر از داخل دریا به طول حدود ۱۰ کیلومتر با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی.
این پروژه که به منظور حل معضل ترافیک عبوری شهر رامسر و توسعه گردشگری تصویب شده بود، شامل جاده ای ۴۶ متری با ۴ خط رفت و ۴ خط برگشت خودرو، و دو خط راه آهن می شود. بودجه این پروژه در زمان طرح آن، ۱۳۰۰۰ میلیارد ریال برآورد شده بود.
رویاهای خوش‌بینانه!
خوش بینی‌ها در خصوص اجرایی شدن این طرح تا جایی پیش رفت که بعد از گذشت دو هفته از آغاز عملیات اجرایی مسئولین از مذاکره با یک شرکت معتبر اتریشی برای ساخت هتل‌های ۷ ستاره، تاسیسات و جزایر مصنوعی خبر دادند.
بسیاری از سرمایه‌گذاران خارجی از کشورهای اروپایی، ترکیه و قطر برای سرمایه‌گذاری در این طرح اعلام آمادگی کردند اما مسئولین تصمیم گرفتند این پروژه را به سرمایه‌گذاران بخش داخلی واگذار کنند.
پروژه کمربندی ساحلی رامسر به قرارگاه خاتم الاوصیاء واگذار شد، البته مهندس مثقالی در آن زمان در خصوص واگذاری این پروژه به قرارگاه خاتم الاوصیاء اینگونه توضیح داد که: شرکت‌های قرارگاه خاتم الاوصیاء و قرارگاه خاتم الانبیاء و شرکت ساختمانی اصفهان و چند شرکت بزرگ خصوصی در این فراخوان شرکت کردند که در ارزیابی شرکت‌ها، قرارگاه خاتم الانبیاء اگرچه به لحاظ اجرا توان انجام پروژه را داشت اما از نظر مالی نظر سازمان بنادر را تامین نکرد.
از صحبت‌ها اینگونه برآورد شد که قرار خاتم الاوصیاء به خاطر داشتن تمام معیارهای مالی و اجرایی به عنوان سرمایه‌گذار و مجری این طرح ملی انتخاب شده است.
و باز پروژه‌ای ناتمام!
اما اکنون با گذشت سال‌ها از تصویب پروژه و مشخص شدن سرمایه‌گذار ابهاماتی در خصوص این پروژه وجود دارد و مشکلات بسیاری برای تکمیل پروژه از جمله نبودن بودجه کافی به وجود آمده که باعث شده این طرح هم مانند بسیاری دیگر از طرح‌های استان مازندران ناقص بماند و بعد از گذشت این همه سال، هیچ یک از مسئولین شهر رامسر این پروژه را پیگیری نکنند.
جاذبه توریستی!
سینا یک شهروند رامسری است که نظر او را در خصوص پروژه کمربندی ساحلی رامسر و پیگیری مسئولین پرسیدم. «اگر این طرح اجرا می‌شد بسیار عالی بود، این طرح به زیباسازی شهر رامسر و همچنین کم کردن ترافیک شهری بسیار کمک می‌کرد. اما متاسفانه اجرا نشد.»
سینا می‌گوید: «تکمیل این طرح باعث می‌شد که از نظر ظاهری شهر رامسر با دیگر شهرهای شمال ایران تفاوت بسزایی پیدا کند و همین مساله باعث افزایش توریست می‌شد. قطعا برای مردم جذاب بود که داخل آب کمربندی وجود داشته باشد که بتوانند با رانندگی در آن از دریا نیز لذت ببرند.»
او همچنین با اشاره به تاثیر این پروژه بر ترافیک داخل شهر گفت: «توریست‌ها اگر هم می‌خواستند از رامسر بگذرند دیگر لازم نبود وارد شهر شوند و ترافیک بی‌دلیل ایجاد شود. از همان کمربندی گذر می‌کردند و لذت هم می‌بردند.»
از او درباره پیگیری مسئولین و شورای شهر رامسر می‌پرسم که او اینگونه پاسخ می‌دهد: «این پروژه یک طرح ملی بود. مسئولین شهرستان رامسر باید بعد از اینکه دیدند این طرح به نتیجه نرسیده به استان فشار می‌آوردند و استان هم به مسئولین اصلی کشوری. اما متاسفانه کسی دلسوزی ندارد. وقتی قرار است یک پروژه بزرگ تصویب شود مسئولین در بوق و کرنا می‌کنند که حاصل زحمت‌های ماست! اما بعد از مدتی که طبق معمول که پروژه ناقص رها می‌شود، هیچ کس پاسخگو نیست. ما دیگر عادت کرده‌ایم به پروژه‌های ناقص.»
تخریب محیط زیست!
مهدی یکی دیگر از ساکنین این شهر است که می‌گوید: «این پروژه فقط باعث تخریب محیط زیست می‌شود. کاری می‌کنند که همین طبیعت بکری که وجود دارد از بین برود و دیگر جاذبه‌ای نه برای بومی‌ها وجود داشته باشد و نه برای توریست‌ها. برای این پروژه کلی سنگ درست کردند. کلی مصالح و سنگ داخل دریا ریختند، فقط به محیط زیست ضرر زدند، برای یک پروژه بی‌سر و سامان و بی‌نتیجه!»
وی با تاکید بر اینکه «این پروژه‌ها فقط برای یک مدت کوتاه باعث رویاسازی و خوشحالی پوچ بومی‌ها می‌شود» می‌گوید:«مردم به خود می‌گویند اگر این پروژه اجرایی شود شهر عوض می‌شود و توریست‌های زیادی جذب می‌شود و از نظر مالی کلی به مردم کمک می‌کند. اما همه این رویاها پوچ است کلی ضرر می‌زنند و امید مردم را برای بهبود شهر ناامید می‌کنند و هیچکس هم پاسخگو این که چرا این پروژه‌ها به نتیجه نمی‌رسد و چرا این همه ضرر.»
مهدی ادامه داد: «از مسئولین تقاضا دارم وقتی نمی‌توانند پروژه‌ای را به نتیجه برسانند حداقل امیدش را به مردم ندهند و این همه بودجه که می‌تواند سرنوشت افراد را عوض کند و کلا شهر را دگرگون کند، خرج پروژه‌های بی‌نتیجه نکنند.»
او درباره پیگیری مسئولین شهری هم اعتقاد دارد که شورای شهر، شهرداری، فرمانداری دنبال «دردسر نیستند» و برایشان مهم نیست که چقدر این پول‌ها می‌تواند در جای دیگر از شهر تزریق شود. مهدی تاکید دارد که «آنها برایشان مهم نیست که چرا پروژه‌ها به نتیجه نمی‌رسد و کسی هم اعتراض نمی‌کند، همین الان اسکله‌هایی که برای این پروژه درست کرده بودند به محل ماهیگیری تبدیل شده است!»
پرسشگری و پاسخ‌خواهی شهروندان از مسوولین، یکی از اصلی‌ترین وظایف شهروندان است. آیا فصل انتخابات فرصت مغتنمی نیست برای طرح دغدغه‌ها و بازخواست مسوولین؟ به‌راستی چه کسانی باید پاسخگوی مطالبات و پرسش‌های شهروندان باشند؟ چرا به عنوان نمونه، سازمان‌ها و ارگان‌های مسوول در تصویب و اجرای همین پروژه نباید گزارش شفافی در زمینه دستاوردها، ناکامی‌ها، موانع و راهکارهای پیشبرد این طرح را به شهروندان منطقه ارائه دهند؟
