درصحن: رد صلاحیت‌های گسترده در انتخابات مجلس هفتم که با تحصن اعتراض آمیز جمعی از نمایندگان مجلس ششم همراه شد، فرصتی ایجاد کرد تا افرادی از درون سپاه پاسداران به صحن مجلس راه یابند تا به گواه احمد جنتی دیگر از شنیدن صدای نمایندگان هراسی نداشته باشند. محمد حسین فرهنگی رئیس بسیج دانشجویی کشور یکی از این افراد بود که از تبریز وارد مجلس هفتم شد و برای چهار دوره متوالی کرسی نمایندگی اش را حفظ کرد.
او در سال ۱۳۴۰ در یک خانواده روحانی در تبریز متولد شد. پدرش روحانی بود و سال های پس از انقلاب به امامت جمعه بستان آباد منصوب شد. محمد حسین فرهنگی در حالیکه ۹ سال بیشتر نداشت مادرش را نیز از دست داد بی آنکه برادر یا خواهری داشته باشد. بعدها پدرش مجدد ازدواج کرد و صاحب برادران و خواهرانی شد.
او تحصیلات اش را در رشته ریاضی در مقطع متوسطه به پایان رساند و از آنجا که عضو فعال انقلاب ۵۷ بود، به جای ورود به دانشگاه، جذب سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد. او چند سال بعد در حالیکه در جبهه‌های جنگ ایران و عراق حضور داشت در کنکور شرکت کرد و توانست در رشته الهیات وارد دانشگاه تهران شود. پس از پایان جنگ، او لیسانس‌اش را تمام کرد و تحصیلات‌اش را در مقطع فوق لیسانس ادامه داد. او پس از اخذ فوق لیسانس الهیات از دانشگاه تهران، راهی سپاه تبریز شد و در حین خدمت، فوق لیسانس دیگری در رشته مدیریت از مرکز آموزش مدیریت دولتی تبریز اخذ کرد و در دانشگاه آزاد اسلامی مشغول تدریس شد.
فرهنگی مدتی بعد دوره دکترا را در دانشگاه آزاد به پایان رساند و به عضویت هیات علمی دانشگاه آزاد درآمد. او در زندگی‌نامه خود بارها بر این نکته تاکید می‌کند که در هیچ کنکوری از سهمیه رزمندگان استفاده نکرده است.
فرهنگی از سال ۵۷ تا سال ۸۲ که برای اولین بار راهی مجلس شد و مسوولیت‌های متعدد نظامی را تجربه کرد. از حضور در جبهه‌های جنگ تا ریاست ستاد لشکر عاشورا و فرماندهی سپاه و بسیج آذربایجان شرقی، از او چهره‌ای نظامی ساخته، هرچند او در حین خدمت در دانشگاه آزاد به تدریس نیز مشغول بوده است. با روی کار آمدن دولت سید محمد خاتمی و آغاز جنبش اصلاحات در ایران، او که در سمت فرماندهی بسیج تبریز مشغول بود، جذب بسیج دانشجویی سراسر کشور می‌شود و فرماندهی این تشکل نظامی را عهده‌دار می شود. دورانی که بیشترین ماموریت بسیج دانشجویی، حمله به تجمعات و سرکوب منتقدان و مخالفان در دانشگاه‌ها بود. در همین دوران که واقعه ۱۸ تیر ۱۳۷۸ در کوی دانشگاه تهران رخ داد و دو روز بعد دامنه این فاجعه به دانشگاه تبریز نیز کشیده شد، برادر بسیجی‌اش محمد جواد فرهنگی در حالیکه ۱۷ سال بیشتر نداشت در جریان سرکوب دانشجویان و در درگیری‌های بوجود آمده کشته شد.
با پشت سرگذاشتن سال‌های پرفراز و نشیب دولت خاتمی، «فرهنگی» که در ماموریت سرکوب جنبش اصلاحات موفق عمل کرده بود، وارد مجلس شد. درجریان انتخابات مجلس هفتم، حاکمیت که از عملکرد نمایندگان مجلس ششم، رنجیده خاطر شده بود، با رد صلاحیت گسترده نمایندگان این دوره، راه را برای ورود نیروهای خودی، باز کرد و جمعی از نیروهای اصول‌گرای سپاه پاسداران به این مجلس راه یافتند.
محمد حسین فرهنگی به نمایندگی از مردم تبریز راهی مجلس شد و لباس نظامی را از تن خارج کرد. او در مجلس به عضویت کمیسیون حقوقی و قضایی درآمد و توانست علاوه بر ورود به هیات رئیسه مجلس، کرسی‌اش را برای چهار دوره متوالی حفظ کند. در انتخابات مجلس دهم، او در رقابت با کاندیداهای اصلاح طلب، به دور دوم رفت و در این مرحله توانست با دو کاندیدای اصلاح طلب و یک اصول‌گرای دیگر مجوز ورود به مجلس را مجدد کسب کند ولی این بار از ورود به هیات رئیسه باز ماند.
محمد حسین فرهنگی از اصول‌گرایان شناخته شده مجلس دهم است. او از حامیان جدی ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بود که هم در سال ۸۴ و هم در سال ۸۸ از تریبون مجلس، نطق هایی در دفاع از او خوانده بود.
مهمترین سوابق اجرایی و مدیریتی
محمد حسین فرهنگی قبل از ورود به مجلس یک عنصر نظامی بود با کوله باری از تجربه فعالیت در سپاه و بسیج آذربایجان شرقی. او در حین خدمت نظامی، در دانشگاه آزاد اسلامی نیز به تدریس دروس عمومی مشغول بوده است. فرهنگی هم اکنون ۱۳ سال است که در مجلس شورای اسلامی حضور دارد و تا سه سال آینده نیز در مجلس خواهد بود. اهم سوابق اجرایی و مدیریتی او به این شرح است:
- قائم مقام و ریاست ستاد لشکر عاشورا در دوران دفاع مقدس و سال‌های پس از آن
- فرماندهی سپاه استان آذربایجان شرقی
- رئیس ستاد برگزاری كنگره سرداران شهید آذربایجان
- رئیس هیات مدیره تیم فوتبال فجر عاشورا
- رئیس سازمان بسیج دانشجویی کشور
- عضو هیأت علمی گروه حقوق دانشگاه آزاد
- معاون مرکز تحقیقات اسلامی سپاه
- روزنامه نگاری با مسؤولیت صاحب امتیازی و مدیر مسؤولی یکی از نشریات محلی (میثاق)
- نماینده مردم تبریز در مجلس هفتم تا دهم
- عضو هیات رئیسه مجلس نهم
انقلاب ۵۷ و مشارکت در سرکوب مخالفان
مطالعه کتاب های آیت الله مطهری و شریعتی، مقدمه آشنایی او با فعالان انقلاب ۵۷ می شود. محمد حسین فرهنگی که سنین نوجوانی اش با اوج گیری فعالیت های انقلابی همراه می شود، خیلی زود به جرگه انقلابیون می پیوندد و به گفته خودش در مباحثه با دیگر جوانان در خصوص مسایل انقلاب پیش قدم بوده است. او وقتی دانش آموز بوده به در راهپیمایی ها و توزیع اعلامیه ها و پوسترهای انقلابیون فعال بوده است.
فرهنگی با پیروزی انقلاب ۵۷ به همراه تعدادی دیگر از دانش آموزان دبیرستانهای تبریز، انجمن دانش آموزان مسلمان را در تبریز بنا می کند و بعد از مدتی این انجمن به اتحادیه انجمن های دانش آموزان سراسر کشور می یپوندد. عضویت در کانون نهضت اسلامی تبریز و تلاش برای حفظ امنیت داخلی تبریز و مشارکت در سرکوب مخالفان و منتقدان از جمله فعالیت هایی است که خود به آن اشاره کرده است.
فرماندهی ستاد لشگر عاشورا
محمد حسین فرهنگی که بلافاصله پس از تشکیل سپاه پاسداران به عضویت این نهاد انقلابی-نظامی درآمده بود، با آغاز جنگ ایران و عراق به لشگر عاشورای آذربایجان شرقی می پیوندند و عازم جبهه‌ها می شود. او ابتدا به قائم مقامی و سپس به ریاست ستاد لشگر عاشورا منصوب می‌شود.
فرهنگی خود را از همرزمان شهید باکری معرفی کرده و مدعی است با حکم باکری به ستاد عاشورا رفته و مدت ۵ سال در جبهه‌ها حضور داشته است. او در توصیف آن دوران می‌گوید: «می‌خواستم بروم گردان یا یکی از واحدهای رزمی. شهید باکری اصرار می‌کرد در ستاد باشم و می‌گفت اینجا بیشتر مشکل داریم. شدم مسؤول واحد فرهنگی لشکر. یکی دو بار با بچه‌های اطلاعات رفتم شناسایی. متوجه شدم استعداد خوبی برای این کار ندارم. مسیرها را اشتباه می‌کردم. دیدم اگر ادامه دهم ممکن است جان بچه‌ها را به خطر بیندازم و از ادامه منصرف شدم. گردا‌ن‌ها هم منوط به نظر فرماندهی می‌کردند و ایشان مخالف بود. سعی کردیم واحد خودمان را رزمی تر کنیم. دوستان را در خطوط پدافندی مستقر کردیم و سعی کردیم فضای نامناسب بین ستاد و صف را که دارای فاصله زیادی بود، تلطیف کنیم.
بعد از شهادت شهید باکری مرا آوردند ستاد لشکر به عنوان جانشین رئیس ستاد. سریع ستاد رزمی تشکیل دادیم و ایده‌ای را که داشتم در سطح کلیه واحدهای ستادی توسعه دادم.»
فرمان امام علی با مالک، نسخه حقوق بشر اسلامی
کارنامه سیاسی-نظامی محمد حسین فرهنگی، او را عنصری از نیروهای موتور سرکوب حکومت معرفی می کند کسی که خود در زندگی‌نامه تشریحی‌اش بارها از تلاش برای سرکوب مخالفان، نوشته است. بنابراین طبیعی است که تطابق اصول حقوق بشر به مفهوم عام آن، با گفتار و عملکرد این نماینده مجلس، بیراهه رفتن است. او خود در زندگینامه‌اش می‌گوید از کودکی با بهائیان مشکل عقیدتی داشتم و از معلم بهائی‌اش با الفاظی ناشایست یاد می کند و اعتراف می‌کند که در سال‌های اولیه انقلاب در پاکسازی تبریز از عناصر مخالف انقلاب نقش داشته است. او در جریان جنبش اصلاحات از تبریز به تهران می‌آید و فرماندهی بسیج دانشجویی کشور را عهده دار می‌شود، تشکلی که در فاجعه سرکوب دانشجویان معترض کوی دانشگاه تهران در سال ۱۳۷۸ نقش محوری داشت. او نگارش و توزیع کتابچه‌ای تحت عنوان «ولایت فقیه، حاکمیت اندیشه اسلامی است نه حکومت فردی» در حاشیه اتفاقات سال ۱۳۷۸ را از دستاوردهای حضور خود در بسیج دانشجویی عنوان کرده و آن را سندی افتخار آمیز می‌داند.
حقوق بشر در تعریف این نماینده مجلس یعنی فرمان امام علی به مالک اشتر. او می‌گوید: این سند به عنوان سند حقوق بشر اسلامی باید ملاک عمل قرار گیرد.
«فرهنگی» در مجلس هفتم و در جریان انتشار کاریکاتوری در روزنامه ایران که اهانت به ترک‌ها تلقی و اعتراضاتی درسطح استان‌های ترک نشین به همراه داشت، تبرئه مدیرمسوول روزنامه ایران را خلاف اصول حقوقی دانسته و خواستار نادیده گرفتن آزادی بیان و آزادی رسانه‌ها شده و در نطقی در صحن علنی مجلس می‌گوید: «حکم هیات منصفه و دادگاه مطبوعات با هیچ منطق حقوقی، سیاسی و امنیتی سازگار نیست. داشتن سوء نیت یکی از عناصر جرم است در حالیکه عنصر مادی مشهود، مسوولیت مدنی و جزایی خود را دارد و چرا هیات منصفه و دادگاه نسبت بدان بی توجه بوده است؟»
فرهنگی در دهم خرداد ۱۳۹۰ طی نطقی در مجلس مخالفت خود با آزادی پوشش را بیان کرده و می‌گوید: «مردم و متدینان از وضعیت حجاب و عفاف در کشور ناراحتند. آیا حداقل نمی توان از تولید و توزیع لباس‌های نامناسب جلوگیری کرد؟»
محارب خواندن رهبران جنبش سبز
محمد حسین فرهنگی که در جریان انتخابات سال ۸۸ از حامیان جدی محمود احمدی نژاد در مجلس هشتم به شمار می‌رفت، پس از انتخابات به جرگه مخالفان جنبش سبز پیوست و با نطق‌هایی علیه رهبران جنبش سبز در مجلس نقش خود را در سرکوب این جنبش ایفا می‌کرد. او در نطقی جرایم رهبران و فعالان جنبش سبز را اینگونه برشمرده و می‌گوید: «مباشرت در برهم زدن امنیت کشور، مباشرت در اجتماع و تبانی در ارتکاب جرایم، مباشرت در افتراء و توهین و هتک حرمت اشخاص، مباشرت و معاونت در تبلیغ علیه جمهوری اسلامی، مباشرت و معاونت در اخلال نظم، آسایش و آرامش عمومی و ممانعت از کسب و کار، معاونت در محاربه و افساد فی الارض، معاونت در اختلال نظم جامعه و ایجاد خوف، معاونت در احتراق، تخریب و اتلاف اموال، مجازات های شدیدی در قانون مجازات اسلامی دارد که باید از سوی مدعی العموم بطور جدی پیگیری و مراجع قضایی سریعا حکم صادر کنند.»
او در گفتگویی با باشگاه خبرنگاران جوان، موسوی و کروبی را در راهی بی بازگشت خوانده و مدعی است اگر رهبران جنبش اصلاحات راه خود را از رهبران جنبش سبز جدا نکنند حیات جنبش اصلاح طلبی به درازا نخواهد کشید و حذف خواهند شد.
از دست دادن برادر در سرکوب دانشجویان دانشگاه تبریز
پدرش آیت الله بستان آبادی امام جمعه بستان آباد بود که در دهه ۷۰ درگذشت. او مادرش را نیز در نه سالگی از دست داد. محمد حسین فرهنگی برادر یا خواهر تنی نداشت اما از همسر دوم پدرش، برادران و خواهرانی دارد. یک از برادرانش به نام محمد جواد از فعالان بسیج تبریز بود که در جریان سرکوب دانشجویان دانشگاه تبریز در سال ۱۳۷۸ کشته شد. اطلاعات بیشتری از دیگر برادران و خواهرانش موجود نیست.
