درصحن: در شبه دموکراسی هایی که نظام حزبی ریشه دار در آنها وجود ندارد، برای ورود به پارلمان، الزاما نباید عنصر حزبی و سیاسی و یا فعال صنفی و سندیکایی بود بلکه عوامل دیگری مثل تعلقات قومی و قبیله ای،‌ یا داشتن شهرت ناشی از فعالیت های ورزشی،‌ سینمایی و هنری می تواند پلی بلند به سوی قدرت باشد. اما این همه ماجرا نیست بلکه در پارلمان ایران بسیارند نمایندگانی که هیچ یک از این مزایا را نداشته ولی هریک به طریقی به مجلس راه یافته اند. عبدالرضا مصری از این جمله است. کسی که مهمترین مزیت اش معاونت کمیته امداد امام خمینی بوده است. کمیته ای که مخزن بن های حمایتی از خانواده های بی سرپرست و مستمند،‌ دانشجویان در شرف ازدواج و دختران دم بخت و … است.

 

عبدالرضا مصری کیست؟

او متولد ۱۳۳۵ در کرمانشاه است. مصاحبه ها و نقل قول هایی که از وضعیت خانوادگی اش داشته نشان می دهد که به خانواده ای فقیر تعلق داشته است. به گفته خودش از کودکی همزمان با تحصیل کار می کرده است. از شش سالگی در مغازه کتاب فروشی کار می کرده و مدتی بعد به دستفروشی رو می آورد. سه ماه قبل از آغاز دوران سربازی راننده تاکسی بوده و با کارگری امورات روزمره را می گذراند. قبل از پیروزی انقلاب در سال ۱۳۵۶ ازدواج می کند و دانش آموخته زمین شناسی است.

کم نیستند افرادی که سوابق کاری و تحصیلی شان هیچ ربطی به هم ندارد. عبدالرضا مصری یکی از آنهاست. او لیسانس و فوق لیسانس اش را در رشته زمین شناسی از دانشگاه تربیت معلم می گیرد و به هر کاری روی می آورد جز زمین شانسی! او پس از فارغ التحصیلی در رشته زمین شناسی به عنوان طراح و مجری طرح پزشک خانواده فعالیت اش را شروع می کند. پس از مدتی به عضویت شوراهای هماهنگی بیمه های درمانی استان کرمانشاه در می آید و از آنجا به عنوان مشاور درمانی به کمیته امداد امام خمینی به مدیریت عسگراولادی دبیرکل جمعیت موتلفه اسلامی می پیوندد عنوانی که روشن نیست چه نسبتی به سوابق تحصیلی و تخصص اش دارد.

فعالیت های مصری به کمیته امداد محدود نشده و به مقام دادیاری دادگستری کرمانشاه و بعد از آن به جانشینی دادستان دادگاه انقلاب اسلامی کردستان منصوب می شود. دادگاهی که در اوایل انقلاب برای محاکمه مخالفان انقلاب اسلامی و مدیران نظام پهلوی تاسیس می شود. او پس از مدتی فعالیت در دادگاه انقلاب کردستان به کمیته امداد امام خمینی باز می گردد و به مدیرکلی کمیته امداد امام در کرمانشاه می رسد و پس از آن با ارتقاء شغلی به معاونت کمیته امداد امام منصوب می شود. منصبی که او را به جمعیت موتلفه اسلامی نزدیک و نزدیکتر می کند.

با قلع و قمع نمایندگان مجلس ششم و اصلاح طلبان، در انتخاباتی بی رقیب، همچون دیگر اصولگرایان وارد مجلس هفتم می شود و مورد توجه محمود احمدی نژاد قرار می گیرد تا خیلی زود از مجلس به دولت کوچ کند و بر مسند وزارت رفاه و تامین اجتماعی تکیه زند. اما عمر وزارت اش چندان طولانی نیست و خیلی زود از کرسی وزارت کنار گذاشته می شود و به عنوان سفیر رهسپار کشور مورد علاقه محمود احمدی نژاد «ونزوئلا» می شود تا به نزدیکی هرچه بیشتر احمدی نژاد و هوگو چاوز کمک کند.

با خاتمه یافتن عمر سفارت مجدد به مجلس باز می گردد ولی این بار به هیات رئیسه مجلس نهم راه می یابد و عنوان سخنگویی هیات رئیسه را از آن خود می کند. عبدالرضا مصری در حالی که در انتخابات مجلس نهم با یکصد هزار رای وارد مجلس شده بود در انتخابات مجلس دهم نیز شرکت و با ۱۴۳۹۲۸ رای برای بار سوم نمایندگی مردم کرمانشاه در مجلس را از آن خود می کند. او عضو کمیته ائتلاف اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم بود.

عبدالرضا مصری در تشریح موفقیت هایش در وزارت رفاه می گوید: «دوره وزارت به من کمک کرد که تا بسیاری از رویاهای من محقق شود که از جمله آن بیمه رانندگان و بیمه خادمان مساجد محقق شد، بخشودگی جرایم کارفرماها انجام شد، بیمه ایرانیان، ساخت خانه‌های مهر برای باز‌نشستگان، تشکیل اورژانس اجتماعی و … بود که در این دوره و با همراهی مجلس با وزارت رفاه این ابداعات انجام شد.» واگذاری بخش قابل توجهی از بودجه و ماموریت سازمان بهزیستی به کمیته امداد امام خمینی و راه اندازی روزنامه خورشید برای تبلیغ محمود احمدی نژاد از بودجه وزارت رفاه از دیگر آثار برجامانده از دوران وزارت مصری در این وزارتخانه است.

از صحبت ها و مصاحبه هایش می توان به شباهت های فکری و رفتاری اش با محمود احمدی نژاد و از راز ورود ش به دولت او پی برد. مصری در پاسخ به پرسشی در خصوص برنامه نورزی اش می گوید: «اگر جایی کم هزینه برای اسکان‌مان در شهرهای مختلف پیدا کنیم به سفر هم می‌رویم چون ما با عروس و نوه خانواده پرجمعیت 10 نفره‌ای هستیم که برای مان امکان تامین هزینه هتل و یا اجاره خانه برای مسافرت نیست.»

 

سوابق انقلابی

در سوابق عبدالرضا مصری اشاراتی به فعالیت هایی در دوران انقلاب اسلامی یا جنگ هشت ساله ایران و عراق شده که نشان می دهد او را می توان در ردیف نیروهای فعال آن دوران دانست. او در بیان خاطرات اش از آن دوران می گوید: «در ایام انقلاب سعی داشتیم تا به کمترین میزان با نیروهای امنیتی به ویژه ارتش درگیر شویم، چرا که امام خمینی (ره ) راه مسالمت آمیز را به مردم توصیه می کردند.» مصری می افزاید: «در روزهای انقلاب اسلامی به یاد دارم که به همراه تعدادی از مردم به سمت مهمانسرای استانداری سابق رفتیم و از طریق پشت بام مجاور قصد ورود به آن مکان را داشتیم. با وجود اینکه چندین سرباز بر پشت بام آن محل مستقر بودند، اما ما از همراهی آنها مطمئن بودیم و بعد از مدتی آن محل را جوانان انقلابی، تحت کنترل گرفتند. اما در جریان این درگیری ها دچار سانحه سقوط شدم و به شدت زخمی شدم. بعد از جراحت به یکی از خیابان های اطراف رفته و یکی از خانواده های انقلابی مرا به منزل خود دعوت کرد تا از نیروهای امنیتی در امان باشم.» علاوه براین فعالیت اش در دادگاه انقلاب اسلامی کردستان از رابطه اش با عناصر انقلابی حکایت دارد. دادگاهی که در اختیار نیروهای تندروی حکومت برای تسویه حساب با بازماندگان نظام سابق و حذف مخالفان و منتقدان حکومت تشکیل شده بود و جز نیروهای خودی کسی در این محاکم فعال نبود.

 

جنبش سبز و باورهای عبدالرضا مصری

همچون بیشتر یاران محمود احمدی نژاد از اتهام زدن به فعالان جنبش سبز و وابسته خواندن آنها کوتاهی نمی کند. او در یکی از شدیدترین نطق هایش علیه جنبش سبز،‌ این جنبش را طرحی برنامه ریزی شده برای براندازی نظام جمهوری اسلامی می خواند و در نماز جمعه کرمانشاه می گوید: «برای این فتنه ۱۰ سال برنامه ریزی شده بود با دوگزینه. اگر به دولت راه می یافتند برندازی را به شیوه ای تدریجی دنبال می کردند و حال که نتوانستند دولت را در اختیار بگیرند گزینه شان کودتا علیه رای مردم بود کودتایی نرم و براندازانه.» او با چشم پوشی روی بیانیه ضد تحریم میرحسین موسوی از رهبران جنبش سبز که بازتابی بین المللی داشت در مطلبی دروغ و ساختگی می گوید: «پس از راهپیمایی بزرگ ۲۲ بهمن، بلافاصله محسن مخملباف از طرف میرحسین موسوی پیامی را برای اوباما برد که باید تحریم ها علیه ایران تشدید شود. پس از آن فشارهای اقتصادی علیه ملت آغاز شد.»

 

حقوق بشر در نگاه نماینده کرمانشاه

عبدالرضا مصری طی دو دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی کمترین تلاشی برای ارتقاء حقوق بشر در ایران نداشت و نمی توان موردی از اعتراض و ناراحتی در مصاحبه ها و نطق هایش در نقض حقوق بشر پیدا کرد. او نیز مانند سایر اصولگرایان در اظهارات حقوق بشری به جملات کلیشه ای بسنده کرده و با زیر سوال بردن فعالیت های احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل و دیگر نهادهای بین المللی می گوید: «با سکوتی که اروپا در مقابل افتضاحی که در منطقه در کشورهای عراق،‌ سوریه، بحرین، یمن افتاد ه است،‌ در پیش گرفته دیگر نگرانی آنها در زمینه حقوق بشر دوستانه کوچکترین ارزشی ندارد.» او بدون اشاره به وارد بودن یا بی اساس بودن گزارش های بین المللی در مورد نقض حقوق بشر در ایران می گوید: «آمریکا خودش به هواپیمای غیرنظامی ما تعرض می کند و از ابتدای انقلاب تاکنون بیش از ۱۶ حمله نظامی داشته است و به حقوق بشر سایر کشورها تعرض کرده، آیا این موارد هیچکدام حقوق بشر محسوب نمی شود؟ آیا نباید برای سایر ۶ میلیارد مردم دنیا جایگاهی از نظر حقوق بشر قائل شد؟ آیا مردم بحرین بشر نیستند؟»

در میان طرح های متعددی که در مجلس نهم با امضای مصری تقدیم هیات رئیسه شده هیچ اثری از طرحی در حمایت از حقوق زنان یافت نمی شود تنها در موردی می توان از حمایت او از تلاش فراکسیون زنان مجلس نهم جهت واگذاری بخش قابل توجهی از بودجه معاونت زنان ریاست جمهوری به سازمان بهزیستی پیدا کرد. او در این خصوص می گوید: ««این طور نبوده که انتقال این اعتبار از بودجه معاونت زنان به کاری غیر از امور زنان اختصاص داشته باشد بلکه مصوب شده این 30 میلیارد ریال توسط بهزیستی برای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و حمایت از زنان و دختران آسیب‌دیده هزینه شود. بنابراین می توان گفت که فقط نهاد هزینه کننده فرق کرده است نه موضوع اعتبار. مهم این است که بودجه مربوط به زنان و دختران برای خودشان هزینه شود».

مصری در دوره نهم مجلس شورای اسلامی حدود ۵۰ طرح را امضاء کرده که عموم آنها به مسایل رفاهی و حمایتی و برخی از آنها کاملا سیاسی است. طرح هایی که نشان می دهد نماینده ای فعال برای کمیته امداد امام خمینی در مجلس است. تعدادی از طرح های امضاء شده توسط مصری به این شرح است:

سوابق خانوادگی

نام پدرش علی است. او در سال ۱۳۵۶ ازدواج کرد که ماحصل ازدواج شان سه فرزند پسر است. او دو عروس و سه نوه دارد. اطلاعاتی از شغل و مسولیت همسر،‌ پسران و عروس هایش در دست نیست.