در صحن ـ شوراها ـ فولادگر: ۸۴۵ نامزد قرار است در 29 اردیبهشت، همزمان با انتخابات ریاست جمهوری، خود را در معرض انتخاب مردم اصفهان قرار دهند؛ از میان آنها، 13 نفر بر کرسی‌های شورای شهر یک‌میلیون و 200 هزار نفری اصفهان تکیه خواهند زد.
رقابت نامزدهای شوراها در اصفهان این روزها به قدر لازم، داغ شده است. کمتر کوچه و خیابانی است که از پلاکارد و پوستر و تراکت نامزدهای شورا، پر نشده باشد و خیلی از ماشین‌ها، عکس و شعار برخی نامزدهای شوراها را ـ علاوه بر نامزد محبوب خود در انتخابات ریاست جمهوری ـ حمل می‌کنند و برای دیگران تبلیغ.
یک نکته قابل تأمل، شمار بالای نامزدهایی است که بدون تجربه اجرایی در مدیریت یا حتی تخصص لازم، خود را در معرض انتخاب مردم اصفهان قرار داده‌اند؛ ظاهرا ترکیب شوراهای اصفهان در چهار دوره گذشته، خیلی‌ها را وسوسه کرده که شانس خود را بیازمایند.
ادعای گزافی نیست اگر گفته شود که تقریبا در هر فامیل و خاندانی، نامزدی برای انتخابات شوراها وجود دارد؛ وضعی که از یک‌سو می‌تواند تهدیدی برای کیفیت شورای پنجم اصفهان باشد و از طرف دیگر، به سود فهرست‌های اصلی جناح‌های سیاسی رقیب؛ چرا که خیلی‌ها را به نوشتن یک فهرست، و نه انتخاب منفردان ترغیب می‌کند.
وعده‌ها، ادعاها و شعارهای بی‌پشتوانه
با اطمینان می‌شود گفت که تقریبا کمتر نامزدی در انتخابات شوراهای اصفهان وجود دارد که از آب زاینده‌رود سخن نگوید. این درحالی است که معلوم نیست وعده‌ها و ادعاهای مطرح شده در این خصوص با چه پشتوانه اجرایی و عملیاتی مطرح می‌شود. با وجود این، جایگاه ویژه زاینده‌رود برای اهالی اصفهان، و نیز وضع تاسف‌بار آن در سالهای اخیر، عملا زاینده‌رود را به بهانه و مستمسکی مناسب برای تبلیغ و خودنمایی نامزدها تبدیل کرده است.
فراتر از این، وعده‌های مرتبط با حوزه کلان اقتصاد (ازجمله رفع مشکل بیکاری و گرانی در اصفهان، یا احیای کارخانه‌ها و کارگاه‌های تعطیل شده یا درگیر رکود تولید و بدهکار به بانک‌ها) از دیگر شعارها و وعده‌هایی است که در میان تبلیغات نامزدهای شوراها جلوه‌گری می‌کند. وعده‌هایی که در سطحی، قابل فهم است؛ اما از آن جهت که با وضع کلان اقتصاد ایران پیوند خورده، معلوم نیست با چه پشتوانه‌ای مطرح و تبلیغ می‌شود.
نازنین یکی از فارغ‌التحصیلان بیکار اصفهان که در این روزها در ستاد یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری فعال است و همزمان با برخی نامزدهای شوراها و تبلیغات آنها مرتبط، می‌گوید: «بعید می‌دانم خیلی از جوانان فارغ‌التحصیل دانشگاه، فریب این ادعاها و وعده‌ها را بخورند. بالاخره حدی از تحلیل و درک و شعور سیاسی و اجتماعی در میان بیکاران وجود دارد؛ بعید است کسی به صرف طرح این شعارها، بتواند راهی شوراها شود. آن‌هم نهادی که قرار است در آن مدیریت شهری صورت بگیرد و خدمات شهری بهتر شود.»
لیلا دوست نازنین که او هم دانش‌آموخته دانشگاه است و در جستجوی کار، ضمن تایید نظر دوستش اضافه می‌کند: «حل مشکل اقتصاد و کار و تورم، فراتر از توان نامزدهای شوراهاست. حتی حل مشکل آب زاینده‌رود هم درنهایت منوط به اقدام نهادهای اجرایی اصلی کشور است. متاسفانه برخی نامزدها وعده‌های غیرعملی و بدون ضمانت اجرایی می‌دهند. در شهری مثل اصفهان دیگر دوران آن گذشته که مردم فقط به سیما و عکس یک نامزد رأی بدهند یا به خاطر برخی ادعاها و شعارهایش، او را روانه شورا کنند.»
در چنین وضعی، به نظر می‌رسد که اسامی حاضر در فهرست‌های مورد حمایت و تبلیغ جناح‌های سیاسی اصلی فعال در کشور و اصفهان، همچنان شانس بیشتری برای کامیابی دارند.
با وجود این، نامزدهای مستقل همچنان امیدوارند و مشغول به تبلیغ در سطح شهر. اغلب آنها از کانال‌های تلگرام بهره می‌گیرند و شماری در سطح شهر، حضور مستقیم دارند و به گفتگو با مردم در دفترهای خودشان مشغول. آنها امیدوارند که بتوانند با این رابطه بی‌واسطه، خود را معرفی و تبلیغ کنند و راهی شورای شهر شوند.
اما این نامزدها چه می‌گویند؟ با برخی از آنها به گفتگو پرداختیم تا کیفیت ادعاها و توان تخصص آنها مشخص شود.
نامزدها چه می‌گویند؟
یکی از این کاندیداها، آقای میان‌سالی است که خود را «اصلاحطلب» می‌داند؛ او مهندس عمران است و می‌گوید: «شورای پنجم اصفهان و شهرداری آن می‌توانند با تکیه بر پروژه‌ها و برنامه‌هایی که در شهرهای بزرگ جهان، کارنامه موفقی داشته، خوبتر از قبل شهر را مدیریت کنند.»
او می‌گوید: «دلیلی وجود ندارد که ما از صفر شروع کنیم؛ من برخی از تجربه‌های موفق در برخی از پایتخت‌های جهان و ازجمله در آسیا را گرد آورده‌ام، و پس از پیروزی حتما آنها را برای اجرا در شورا مطرح خواهم کرد.»
یکی دیگر از نامزدها، خانمی میان‌سال است؛ او حقوق خوانده و در دفتری به وکالت مشغول؛ وی می‌گوید: «شوراهای قبلی نتوانسته‌اند مشارکت مردم را در اداره امور شهر و تغییر و بهبود وضع، آن‌طور که شایسته اصفهان و سابقه فرهنگی و تاریخی آن است، ایجاد کنند.»
او با اشاره به تأسیس مرکزی در شهرداری اصفهان با عنوان و مضمون «مشارکت»، می‌افزاید: «این مرکز از حدود 10 سال پیش ایجاد شده ولی تا جایی که من خبر دارم فقط در حوزه ساخت و ساز شهری مشغول است؛ درحالی که می‌توان از این امکان برای حوزه‌های مهمی مانند گردشگری و توریسم و نیز موضوع صنایع دستی اصفهان بهره‌برداری مثبت و مفید کرد. چیزی که در تقلیل بیکاران و افزایش رفاه شهر هم موثر است.»
خانم دیگری که پوسترهای تبلیغاتی او حواشی زیادی داشته، و کارشناس گردشگری است، برنامه خود را در صورت پیروزی بهبود وضع گردشگری شهر با تکیه بر صنایع دستی و تغییر وضع آب زاینده‌رود می‌داند.
او که در چهارباغ و در ستادش مشغول به تبلیغ است، توضیح می‌دهد که «اصفهان با برخی شهرهای جهان خواهرخوانده است اما متاسفانه مدیران شهری از این امکان بهره‌برداری مفید نکرده‌اند. اگر بشود صنایع دستی را از این طریق معرفی و تبلیغ و صادر کرد، خیلی وضع شهر تغییر می‌کند. از این طریق نه فقط تکانی در صنایع دستی اصفهان که کشور رخ می‌دهد. کارآفرینان اصفهان می‌توانند روی پتانسیل گردشگری حساب کنند؛ اگر ببینند مدیران شهر پشت آنها هستند و همدلند.»
یک نامزد دیگر که مهندس کشاورزی است و تنها در تلگرام فعال است و در دفتر خود در خیابان امام پاسخگوی مراجعان و مشغول به تبلیغ برنامه‌هایش است، ادعا می‌کند که «من نمی‌گویم که برای بحران آب اصفهان و زاینده‌رود برنامه دارم؛ اما مدعی هستم که می‌شود با تحمیل برنامه‌هایی به کشاورزی منطقه و اهالی اصفهان، وضع آب زاینده‌رود را خیلی زود تغییر داد و از این راه سالانه میلیون‌ها دلار پول وارد شهر کرد.»
او می‌افزاید: «من پولی برای تبلیغ بیشتر ندارم، اما با همین امکان تلگرام و همین دفترم، مردم را با خودم آشنا می‌کنم.» وی همچنین تاکید می‌کند: «مردم نباید نامزدهایی را انتخاب کنند که دنبال رانت هستند و سوء‌استفاده سیاسی از شورا.»
اما در سطحی فراتر از این نامزدهای مستقل، با یکی از نامزدهای مطرح در یکی از فهرست‌های انتخاباتی هم امکان گفت‌وگو پیدا کردیم؛ او معتقد است که «نحوه رابطه و تعامل مردم اصفهان و شورای شهر و شهرداری باید کاملا قانونمند شود و مبتنی بر رعایت حداکثری حقوق شهروندی آنها. این کاری است که باید توسط شورای شهر و در واقعیت، و نه در سطح شعار به‌وقوع بپیوندد.»
وی همچنین اضافه می‌کند که «حل مشکلات متعدد و رنگارنگ شهر اصفهان فراتر از توان یک نفر است؛ نیاز به تخصص‌های گوناگون و تکیه بر تجربه‌های مختلف دارد. مردم باید به فهرستی رأی بدهند که شامل این تخصص‌ها و برخوردار از توانایی تجربی و عملی کافی باشد و البته صداقت لازم و انگیزه کافی برای تعقیب برنامه‌هایش و جدیت لازم برای اجرای آنها را داشته باشد.»
او تاکید می‌کند که بخش عمده درآمد شهرداری اصفهان از محل فروش تراکم و اخذ عوارض تأمین می‌شود و «طبیعی است که این درآمد هم با میزان رونق اقتصادی و شرایط کلی آن در کشور در پیوند است. اما باید به سطح دیگری از درآمد و راه‌های دیگری فکر کرد.» این نامزد شوراها، «توریسم و گردشگری» را یکی از این راه‌ها معرفی می‌کند.
نکته قابل توجهی در سخنان این نامزد هست که دیگران به آن اشاره نداشتند: «واقعیت این است که شورا و شهرداری و هر نهاد و ارگان مدیریتی دیگری، نیازمند فشار اجتماعی و نظارت هستند؛ این وظیفه‌ای است که بر دوش مردم است؛ آنها نباید فقط به انتخاب نامزدها اکتفا کنند. مردم باید پس از انتخاب پیگیر تحقق وعده‌ها و برنامه‌ها و شعارها باشند. بدون این پیگیری و مطالبه حقوق مدنی و اجتماعی توسط مردم، هر نهاد و مسئولی، ممکن است دچار کاهلی و سستی و کاستی در اجرا شود و خدای نکرده حتی از موقعیت خود سوء‌استفاده کند.»
گزینش 13 نفر از میان 845 نامزد برای شورای پنجم اصفهان، کار آسانی نیست؛ باید دید اکثریت مشارکت‌کنندگان در انتخابات پیش‌رو در اصفهان، چه ترکیبی را برای مدیریت شهری این شهر تاریخی و اقتصادی و فرهنگی و توریستی ایران ترجیح می‌دهند.
