درصحن- شوراها: ایجاد شهر امن برای زنان، امروزه از اولویت های اصلی شوراها و شهرداری ها در بسیاری از شهرهای دنیاست. اولویتی که فرصت می دهد تا زنان با احساس امنیت، در شهر تردد کنند و نگران خشونت جنسیتی نباشند. تضمین حقوق زنان از سوی دولت و جامعه مدنی، مشخصه اصلی شهر امن است.

به طور کلی شهرهایی که در فضاهای عمومی شان شهروندان با تنوع بیشتری زندگی می کنند و در ساعت های مختلف شبانه روز فعالیت در آن جریان دارد، برای همه به ویژه زنان امن تر است. دلیلش آن است که تنوع و گوناگونی افراد جامعه، فرهنگ مدارا و صلح را در بین آنان ترویج می کند. برای بهبود فضای شهری که در آن افراد مختلف زندگی می کنند، لازم است اطمینان حاصل شود که محیط دلپذیر با دسترسی به امکانات لازم ، مبلمان شهری مناسب، نور و روشنایی کافی در خیابان ها وجود دارد و به آنها رسیدگی می شود تا مردم از فضای عمومی برای نشستن استفاده کنند. در فضاهایی که چنین وسایلی وجود ندارد یا مورد توجه شهرداری قرار نگرفته اند، محیط خطرناک تری برای زنان و بقیه اهالی شهر محسوب می شود.

چرا لازم است بر ایجاد امنیت در خیابان برای زنان تمرکز کنیم؟

زنان و دختران سطوح متفاوت تری از خشونت را به نسبت مردان تجربه می کنند. این خشونت جنسیتی یکی از بدترین اشکال تبعیض علیه زنان است. این تبعیض نتیجه فرهنگ مردسالار و مبتنی بر روابط نابرابر زنان و مردان است. در تایید این واقعیت، مطالعات نشان می دهد که زنان مسیرهای همیشگی خود را بیشتر از مردان تغییر می دهند. یا مثلا زنان از بیرون رفتن بعد از تاریکی هوا اجتناب می کنند. بنابراین درک زنان و دختران از احساس امنیت و نا امنی، متفاوت از مردان خواهد بود.

ایجاد امنیت شهرها و جامعه برای زنان می تواند باعث افزایش مشارکت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی آنها به عنوان اعضای جامعه شود. در شهرها و جوامعی که امن و عاری از خشونت علیه زنان هستند، فرصت های برابر برای زنان و مردان ایجاد می شود. ناامنی یا پیشفرض عدم امنیت مانع از آن می شود که زنان و دختران بتوانند به طور کامل از فضا استفاده کنند و این خود باعث به وجود آمدن فرضیات غیر منصفانه ای درباره زنان می شود. وقتی زنان و دختران محیط را تهدیدآمیز بیابند، کمتر در مکان های عمومی حاضر می شوند، چون این فضاها حس ناامنی می دهد، (ویسوانا2007 مهروتا)۱ در نتیجه خیابان ها و میادین، پارک ها و محله ها تبدیل به فضایی مردانه می شود.

پیشبرد استراتژی هایی برای دولت های محلی و جوامع مدنی

وقتی که «برنامه شهری امن برای زنان» درون جامعه ای آغاز می شود، مهم است تا جایی که ممکن است، از ابتدا دولت محلی در آن مداخله کند. بهترین حالت مداخله دولت محلی، آن است که در هر سطحی که ممکن است برنامه ها و یافته ها را به مقامات و سیاست گذاران مربوطه انتقال دهد.

در جوامعی که مشارکت با دولت دشوار است، شرکت کنندگان در «برنامه شهری امن برای زنان» می توانند با تاکید بر مزایای مشارکت با دولت، مثل هزینه های مراقبتی کمتر، مشارکت اجتماعی و ایمنی بیشتر برای زنان و کل جامعه، از برنامه حمایت کنند.۲ (WICI, 2007, 10)

لازم به ذکر است، جاهایی هستند که مشارکت بین سازمان های زنان و دولت های محلی شکل نمی گیرد، چون دولت محلی ممکن است با گروه های اجتماعی رابطه خوبی ندارد، یا با ابتکار عمل در زمینه های تساوی جنسیتی، مخالف است. در چنین مواردی توصیه می شود به دنبال جلب مشارکت سایر سازمان ها، برای پیشبرد برنامه زنان باشید، از سایر نهاد های خدماتی و کارآفرینان خصوصی کمک بگیرید تا ائتلاف بزرگی بوجود آورید که بتواند کاری از پیش ببرد یا تغییری در دولت محلی ایجاد کند.

پیشبرد استراتژی برای ایجاد مشارکت با دولت محلی

همراهان این برنامه باید برای نزدیک شدن به دولت محلی و آغاز همکاری برنامه ریزی داشته باشند. این برنامه ریزی باید چگونگی شکل گیری مشارکت و استحکام بخشیدن به آن را مورد ملاحظه قرار دهد. مهم است که شهرداری بداند مشارکت با برنامه های زنان چه مزایایی دارد.

در اینجا بعضی از گام هایی که برای پیشبرد استراتژی و نزدیک شدن به دولت محلی باید برداشت را ذکر می کنیم:

  • آیا درباره انتخابات و برنامه نامزدهای انتخاباتی آنها می دانید؟ (آیا وعده ای درباره کاهش جرم و جنایت داده اند؟ آیا قرار است روی مسائل برابری زنان کار کنند؟ آیا می خواهند روی منطقه ای را که ناامن تشخیص داده شده کار کنند؟)
  • بفهمید درباره چه مسائلی حساسیت دارند (آیا مسائل زنان جامعه برایشان مهم است؟ افزایش جرم و جنایت مساله آنهاست؟ افزایش خشونت در میان جوانان اهمیت دارد؟ آیا در برنامه هایشان جای خالی مسائل جنسیتی به چشم میخورد؟)
  • حامیان احتمالی خود را انتخاب کنید (آیا افراد یا گروه هایی وجود دارند که در حال حاضر روی مسائل زنان کار می کنند؟ یا در مورد امنیت جامعه؟ یا در مورد دسترسی همگانی به حمل و نقل عمومی؟)
  • موقعیت آنها را درک کنید. به آنها چیزی را بدهید که به دنبالش هستند (آیا مشارکت شان در برنامه زنان، می تواند تبلیغات مثبت برای آنها محسوب شود؟ آیا این کار بودجه شان را افزایش می دهد؟)
  • اقدامات ریشه ای انجام دهید (چه چیزی برای زنان جامعه مشکل امنیت به وجود می آورد؟ چه زمینه هایی کمترین امنیت را برای زنان دارد؟ چه نوع خشونتی علیه زنان در جامعه فراگیر است؟)
  • به آنها گزینه های مختلف برای عملکرد بدهید (آیا می توانند مصوبات را بازنگری کنند؟ یک بیانیه درباره امنیت زنان صادر کنند؟ سیاست خاصی پایه گذاری کنند؟ زمینه ساز تغییر قوانین شوند؟)

از کوچکترین تغییری تقدیر به عمل آورید و این اصول را رعایت کنید:

  • از شوراها برای پیگیری مراحل کار تقدیر کنید.
  • از تک تک نمایندگان تشکر کنید.
  • حتی اگر یک چهارم چیزی که می خواستید عملی شده، آن را پیروزی تلقی کنید و بخاطر آن قدردان باشید.
  • به یاد داشته باشید که شکل گیری روابط خوب و مستحکم ، به زمان نیاز دارند. شکل دادن روابط خوب برای رسیدن به موفقیت ضرورت دارد.

منبع:

This article came to be thanks to the virtual knowledge centre to end violence against women and girls.

۱- Viswanath, K.; Mehrotra, S. (2007). “ ‘Shall we go out?’ Women’s Safety in Public Spaces in Delhi”. In Economic and Political Weekly 45.21, pp. 1542 – 1548.

2- WICI. (2007) Building Community-Based Partnerships for Local Action on Women’s Safety. Montreal: WICI.